آیا ویروس کرونا مفهوم دفتر کار را به کلی نابود می‌کند؟

ویروس کرونا و سیاست‌های دورکاری که در پی آن اجرا شد، نشان داد که کار کردن در خانه برای بسیاری از کارمندان امکان‌پذیر‌تر است و حتی در اولویت بالاتر قرار دارد. با وجود اینکه سیاست‌های تعطیلی عمومی و قرنطینه‌ی خانگی به‌مرور در کشورهای متعدد کاهش پیدا می‌کنند، تعدادی از کارمندان، دورکاری را به بازگشت به دفاتر کاری ترجیح داده‌اند. برخی از نظرسنجی‌ها ادعا می‌کنند که ۷۵ درصد از کارمندان، دورکاری را حتی پس از بحران کرونا هم به‌خاطر دلایل گوناگون از احتیاط تا راحتی، ترجیح می‌دهند. تمامی رخدادهای اخیر، مسیر را برای حرکت جدیدی آماده کردند که در یک دهه‌ی گذشته، به آهستگی خود را به دنیای کسب‌وکار تحمیل کرد. اکنون بسیاری از کارشناسان و مدیران با این سؤال روبه‌رو هستند که آیا واقعا به دفاتر کاری نیاز داریم؟ پاسخ به سؤال بالا به دلایل گوناگون، مثبت است. البته برای بهره‌وری بیشتر و ادامه‌ی حیات مفهومی به‌نام محیط کار، باید تمرکز مدیران و برنا‌مه‌ریزها روی مفاهیمی همچون انعطاف، سلامت و تعامل کارمندان، بیشتر شود. امروزه کارمندان گزینه‌های متعددی برای کار کردن دارند. به همین دلیل دفاتر کاری برای جذب نیروی انسانی باید درکنار مکان‌های مورد پسند کارمندان، با آن‌ها رقابت نیز بکنند. به بیان دیگر، یک دفتر کاری باید امنیت ماندن در خانه، راحتی یک کافی‌شاپ محبوب و آسودگی یک فضای کار اشتراکی را به‌صورت ترکیبی داشته باشد. به‌هرحال انتظار نیروی انسانی از محیط کار روز‌به‌روز بیشتر و متنوع‌تر می‌شود و باید راهکاری برای این مسئله‌ی جدید، پیدا کرد.

ویکرد نیروی انسانی به سمت محیط‌های کار جذاب‌تر، منجر به رشد فضاهای کار اشتراکی و اوج‌گیری رهبر بازار یعنی WeWork شد. اگرچه وی‌ورک در ادامه به‌نوعی مسیر خود را گم کرد و حتی تا مرز ورشکستگی هم پیش رفت، اما روندهای اصلی و تمایل‌های جدید کارمندان، منجر به تولد فرصت‌های بی‌شمار جدید برای استارتاپ‌‌هایی شد که ایده‌های مذکور را در سر می‌پرورانند.

امروزه نسل جوان بیش از یک‌سوم از نیروی کار را تشکیل می‌دهند. آن‌ها بیش از همیشه به‌دنبال انعطاف‌پذیری المان‌های زمان، مکان و چگونگی کار کردن هستند. به‌علاوه، استعدادهای برتر صنعت، همیشه در مناطق شهری بسیار پرجمعیت متمرکز بوده‌اند و تمایل زیادی به رفت‌و‌آمد به مجموعه‌های کاری حومه‌ی شهرها ندارند. درنهایت کارمندان امروزی سطح برابری از فناوری را در زندگی شخصی و کاری خود طلب می‌کنند.

تعاریف بالا نشان می‌دهد که سازمان‌ها با چالش جدید و مهمی در مدیریت نیروی انسانی روبه‌رو شده‌اند. آن‌ها باید فضای کاری مناسب را با حداکثر صرفه‌جویی در هزینه در زمان و مکان مناسب، فراهم کنند. دراین‌میان، استارتاپ‌هایی که متمرکز بر توسعه‌ی فناوری‌های مرتبط با املاک و مستغلات فعالیت می‌کنند (Proptech)، فرصت‌های رشد قابل‌توجهی در سه حوزه‌ی نیاز نیروی انسانی دارند: نیازهای اصلی، نیازهای مرتبط با فضای و نیازهای بهره‌وری.

فرصت رشد برای استارتاپ‌ها

سلسله مراتب نیازهایی که به املاک و مستغلات مربوط می‌شوند، به‌نوعی یک طبقه‌بندی از فرصت‌ها و نیازهایی است که با استارتاپ‌های مرتبط با فناوری این حوزه، ارتباط دارد. سلسله مراتب مذکور از هرم مزلو گرفته شده‌اند که در پایین‌ترین طبقه‌ی آن، نیازهای فیزیولوژیکی یا اصلی دیده می‌شوند که به تمامی افراد حاضر در همه‌ی ساختمان‌ها مرتبط خواهند بود. در بالای هرم، عبارت «خودشکوفایی (Self Actualization)» دیده می‌شود که به مفاهیمی همچون بهره‌وری و تعامل و همکاری مرتبط هستند. درحال‌حاضر، مشتریان محدودی در بازار فناوری‌های مرتبط با املاک، چنین نیازهایی را دنبال می‌کنند. ارزش راهکارهایی که بسته به نیازهای هرم ارائه می‌شود، با بالاتر رفتن از طبقات، به‌صورت نمایی بیشتر خواهد شد.

نیازهای اساسی

تقریبا تمامی ساختمان‌ها به مواردی همچون امنیت، تهویه‌ی مناسب و برق نیاز دارند. ازطرفی، در برخی ساختمان‌ها شاهد هستیم که مدیریت این نیازهای اساسی، با راهکارهایی متعلق به دهه‌ها پیش انجام می‌شود. همین قدیمی بودن راهکارها، فرصت‌های خوبی را برای شرکت‌های نوآور ایجاد می‌کند. آن‌ها می‌توانند با هدف قرار دادن نیازهای اساسی مذکور و نوآوری و ساختارشکنی در روش‌های اجرایی، فرصت‌های مناسبی را برای درآمدزایی کشف کنند. از میان مشهورترین استارتاپ‌های متمرکز بر این حوزه می‌توان Comfy را نام برد. به‌عنوان مثالی از کارایی نوآوری در نیازهای اساسی می‌توان نیاز کنونی به تهویه‌ی مناسب‌تر را در دوران کووید ۱۹ مثال زد که تغییر ساختار را در بسیاری از ساختمان‌ها به‌همراه داشته است.

چالش‌های توسعه‌ی اتوماسیون

سیستم‌های مبتنی بر اتوماسیون، بخش‌های گوناگون یک ساختمان از تهویه‌ی هوا تا نورپردازی، امنیت، کنترل آتش‌سوزی و بسیاری موارد دیگر را تحت مدیریت می‌گیرند. پیاده‌سازی و پیکربندی این سیستم‌ها درحال‌حاضر اغلب به‌صورت دستی انجام می‌شود و با خطاهای عملکردی و هزینه‌های بالا همراه است. درنهایت، ساختما‌ن‌های کوچک از بسیاری از راهکارهای اتوماسیون بی‌بهره می‌مانند. به‌عنوان مثال، سیستم کنترل اتوماسیون بسته به هر ساختمان، پیکربندی می‌شود که توسعه و مدیریت آن را در سطح کلان، دشوار می‌کند. دراین‌میان استارتاپ‌هایی مانند PassiveLogic هستند که روی بهینه‌سازی سیستم‌‌های کنترلی متمرکز شده‌اند.

برچسب ها :